Hipokrat, çeşitli kanser cinslerini tanımladı ve bunlara Yunanca kanser yahut karsinom manasına gelen karcinos ismini verdi . Söz, kanserin bacakları üzere her tarafa yayılmış damarları olan katı, makûs huylu bir tümörden geliyor.
Hipokrat’ın kanser kavramı humoral teoriydi, zira bedenin dört mizah (vücut sıvısı), yani kan, balgam (tükürük), sarı safra ve kara safra içerdiğine inanıyordu. Bu sıvılardaki rastgele bir dengesizlik hastalığa yol açıyordu ve kara safranın makul bir yer ve organda fazlalığının kansere neden olduğu düşünülüyordu.
MS 2. yüzyılda GreekReporter, Galen’in , Yunanca tümör, şişlik yahut şişlik manasına gelen sözden türetilen düzgün huylu tümörlere onkos ismini verdiğini ve Hipokrat’ın karsinozlarını berbat huylu tümörler için ayırdığını yazıyor. Kanserin humoral teorisi Orta Çağ’da 1.300 yıldan fazla bir müddettir standarttı. Bu periyotta dini nedenlerle otopsi yasaklandı ve kanserle ilgili bilgiler kısıtlandı. Humoral, teoriye dayalı tedavi, hücrelerin keşfedildiği 19. yüzyıla kadar popülerliğini korudu.
Hipokrat görünür tümörlerin çizimlerini yapıyor
Antik Yunan geleneği bedenin açılmasını yasakladığından Hipokrat yalnızca ciltte, burunda ve göğüste görülebilen tümörleri tanımlamış ve çizimlerini yapmıştır. Tedavi humoral teoriye dayanıyordu. Hastanın ruh haline bağlı olarak tedavi diyet, kan alma ve/veya laksatiflerden oluşuyordu.
Hipokrat, kanserin bedenin mümkün olan her yerinde çok ölçüde kara safranın sonucu olduğuna inanıyordu. Dalak bu safrayı temizleyemezse hastada bir çeşit kanser gelişecektir. Ayrıyeten iştah kaybının eşlik ettiği ağızda acı bir tat oluşmasının da kanserin erken belirtileri ortasında yer aldığını belirtti. Vaktin tabipleri, zımnî ve açık, edinilmiş ve edinilmemiş kanser tipleri de dahil olmak üzere farklı kanser cinslerini ve göz küresi kadar küçükten kavun kadar büyük tümör boyutlarına kadar değişen farklı kanser cinslerini tanımladılar.
Eski Yunanlılar kanserde damar genişlemesinin varlığına bile dikkat çekmişlerdi.
Antik Yunan’da sık görülen kanser çeşitleri:
Galen’e nazaran bayanlarda en sık görülen kanser tipleri rahim ve göğüs kanseri.
Antik Yunan hekimleri hastayı muayene ederken, kanserli tümörün elle hissedilebildiğini ve dokunulduğunda biraz sert olduğunu, formunun sistemsiz olduğunu, varisli damarlarla etraf dokuya yapışık olduğunu ve sıcaklığının soğuk olduğunu fark ettiler. Kanserin ayrıyeten şişmeye neden olduğu ve ateşin eşlik etmediği başka bir karakteristik semptomun ise keskin ağrı ve kanama olduğu kaydedildi.
Tedaviye gelince, eski Yunan hekimler hastalara tıbbi tahliller sunuyor ve şayet yardımcı olamazlarsa tümörü ameliyatla alıyorlardı. Asklepia, liken, aristolochia, yusufçuk, eritematoz, eribuminus, elevaros ve öbürleri üzere şifalı bitkiler kullanıldı.
Kötü huylu kara safrayı çıkarmak için flebotomi yapıldı (kan almak için bir damarın kesilmesi ) ve bu kâfi değilse, mümkünse ameliyatla tümör çıkarıldı. Bir sonraki adım, çok ve tehlikeli kanamayı durdurmak için etraftaki damarları dağlamak (yakmak) oldu. Ameliyat sonrasında hastanın kendini daha düzgün hissetmesi için özel bir diyet ve antrenman programı uygulaması gerekiyordu. Bununla birlikte, kullanılan bitki ve ilaçların çok sayıda olması, eski tabiplerin kanser hastalarının hayatta kalma bahtının ne kadar düşük olduğunu esasen bildiklerini gösteriyor.
