Almanya’nın Memleketler arası Adalet Divanı’nda (UAD) İsrail’in yargılandığı davaya, İsrail lehine müdahil olma isteği sürpriz oldu tahminen ancak asla şaşırtan olmadı. Alman hükümeti, BM’nin bu en üst mahkemesi önünde İsrail’in Gazze’de “soykırım” yaptığına dair tezleri sert bir lisanla reddetti, bu suçlamanın “siyasi araçsallaştırılmasına” karşı ikazda bulundu.
Bu beklenmedik çıkışıyla Almanya, ülkede çabucak her gün İsrail’i Gazze’ye saldırısından dolayı protesto eden halkıyla da aksi düşmüş oldu. Daha doğrusu Alman halkının İsrail’e yönelik öfkelerini dikkate almadı.
Kendi kamuoyuna karşıt düşmek riskli bir tavır lakin Alman hükümeti bunu göze almış görünüyor. Bu adım Almanya’ya, İsrail’in soykırım mukavelesini ihlal etmediği, soykırım işlemediği ya da işlemeyi amaçlamadığı tarafındaki kendi savını mahkemeye sunma imkanı veriyor. Güney Afrika’nın müracaatıyla İsrail hakkında UAD’de açılan davada “soykırım” kabahatinin işlenip işlenmediğine karar verilmesinin yılları bulabileceğini anımsatarak devam edelim, Almanya, Güney Afrika’nın davasından yasal olarak etkilenmiş değil, ancak 1948 Soykırım Mukavelesi’nin imzacılarından biri olarak davalara katılma, davayla ilgili argümanlarını ortaya koyma hakkına sahip.
Dolayısıyla bu atak, Güney Afrika’nın mahkemeden İsrail’i ateşkes uygulamaya zorlayan bir ihtiyati önlem kararı talep ettiği bu haftaki duruşmaları etkileyecek üzere görünmüyor. Almanya Soykırım Sözleşmesi’nin bir diğer soykırımı önlemek için milletlerarası hukuk kapsamında “merkezi bir araç” olduğunu belirtiyor, bu nedenle Sözleşme’nin “siyasi bir araç haline getirilmesine muhakkak karşı çıkıyor”. Bu son derece zayıf bir argüman, zira Mukavele G. Afrika’ya da bu davayı açma hakkı veriyor.
Almanya’nın bunu yapmasının birinci nedeni, İsrail’e karşı hafızasında hala taze biçimde duran o iğrenç hataları. Bu nedenle İsrail’i müdafaayı misyonu biliyor. Meğer koruduğu İsrail hükümetidir. Nazilerin soykırım yaptığı pak Musevilerin tümünü temsil etmeyen bir hükümettir yani. Sokaklara dökülen milyonlarca İsrail aykırısı, Musevilere değil İsrail’in devlet düzeneğine, savaş makinesine karşı bu ortada.
İsrail’i protesto eden kendi halkının yanı sıra dünya kamuoyundan da reaksiyon alacağı kesin olan Almanya bu teşebbüsü yaparken pek dikkatli davranmamış anlaşılan. Geçmişinde Musevilere yönelik Nazi soykırımı günahı/ayıbı olan bu ülke, 1904 ile 1908 yılları ortasında binlerce Namibyalıyı da öldürmüştü. Soykırım denir mi bilemem buna ancak Namibya yapılan bu kıyım için “20. yüzyılın birinci soykırımıydı” diyor.
Bu nedenle Namibya Cumhurbaşkanlığı yaptığı açıklamada UAD’deki soykırım davasında İsrail’i savunduğu için kınadığı Almanya’yı, “20. yüzyılın başlarında Namibya halkına karşı gerçekleştirdiği soykırımdan ders çıkarmadığı için” eleştiriyor. Namibya Cumhurbaşkanlığı, “Almanya, Gazze’de soykırıma muadil bir katliamı desteklerken, Namibya’daki soykırımın kefareti de dahil olmak üzere soykırıma karşı Birleşmiş Milletler Kontratına bağlılığını ahlaki olarak tabir edemez” diyor. Ağır tabirler.
Almanya’nın 1904-1908 yılları ortasında Namibya’da on binlerce pak Namibyalıyı en insanlık dışı, en acımasız şartlarda öldürdüğü biliniyor. Alman sömürge güçleri kelam konusu yıllarda Herero ile Nama halklarına karşı tam bir vahşet uygulamıştı. Bu cinayetler, toplu cezalandırma kampanyasının bir kesimiydi.
Almanya, Namibya’da soykırım yaptığı argümanını kabul etmiyordu. Ta 2015 yılına kadar. Son sekiz yılda Alman ile Namibya hükümetleri Namibya soykırımı konusunda müzakerelerde bulunuyor. Gelinen noktada son durum şu; Almanya Namibya’daki olayları tüzel açıdan soykırım olarak kabul etmiyor, bu nedenle de tazminat ödeme yükümlülüğünü reddediyor.
Almanya, İsrail’i destekleyeyim derken eski defterlerin de açılmasına neden oluyor aslında. Açılsın, yeterlidir elbette. Almanya ne derse desin kendisinin Musevilere, Namibyalılara, bugün de İsrail’in Filistinlilere yaptığı “soykırım”ı unutturamaz.
Hangi ülke kime soykırım yapmışsa, kimse unutturamaz.
Kuraldır.
