Temajet © 2021. Tüm hakları saklıdır.

Sokak Haber

  1. Anasayfa
  2. »
  3. Güncel
  4. »
  5. Çağdaş Göçebe: “7/24 dışarıda yaşıyorum ve yolda öldürülenleri yiyorum, hayvanların boşuna ölmesini istemiyorum.”

Çağdaş Göçebe: “7/24 dışarıda yaşıyorum ve yolda öldürülenleri yiyorum, hayvanların boşuna ölmesini istemiyorum.”

admin admin - - 6 dk okuma süresi
13 0

32 yaşındaki Manders Barnett, South West News Service’e yol kenarındaki gerçek yemek tecrübesini anlattı: “Bir hayvanın taze olduğunu bilmek konusunda hakikaten çok yeterliyim.”
Göçebenin son dört yıldır çağdaş dünyanın “matriksinden” kaçmak için çadırda yaşadığını ve “kalbinin ve ruhunun tabiata ilişkin olduğunu” hissettiğini söyledi.

Göçebe destanı, altı yıldır at sırtında seyahat eden bir adamla tanıştıktan sonra Temmuz 2019’da başladı.

Idaho yerlisi pastoral ömür biçimine o kadar aşıktı ki yaban hayatı teknisyeni olarak işini bıraktı ve medeniyetten uzak duran ruh eşine katıldı.

Barnett, “Vahşi Doğaya” emsal seyahatini kolaylaştırmak için Shoshoni lisanında “küçük kuş” manasına gelen Huittsuu ve “dost canlısı” manasına gelen Paxtwaylá isminde iki mustang satın aldı. Çift, 2020’de yola çıktıktan sonra 2,5 yılını yolda geçirdi ve bu müddet zarfında muhabbet kuşları Idaho’dan Oregon’a 500 mil yol kat etti.
Barnett, “Şebekeden uzakta yaşıyorduk” dedi. “Bildiğimi sandığım her şeyden vazgeçiyordum.”Ancak o ve yol arkadaşı 2022’de ayrıldılar; fakat Idahoan göçebe hayat biçimini sürdürdü. Şu anda sadık atlarıyla birlikte Grants Pass, Oregon’da 3 x 12 metrelik kanvas bir çadırda yalnız yaşıyor.
Barnett, “Küçük bir alanda yaşamaya alışkınım” dedi. “Her günümü dışarıda geçiriyorum.”
Barnett, çakal ve geyiği tercih ettiğini zira bunların en inançlı olanlar olduğunu söyledi.
7/24 açık havada olmak şiddetli bir hayattır. Barnett ısınmak ve yemek pişirmek için odun sobası kullanıyor ve tüm çamaşır yıkama ve banyo süreçlerini kuyu suyu kullanarak yapıyor.
Göçebe, telefonunu şarj etmek için güneş pili parkını kullanıyor lakin telefonla asla TV izlemiyor.
Yiyeceklerini mahallî bir çiftlik mağazasından temin ediyor, lakin bunun bedelini nasıl ödediği belirli değil. Lakin Barnett, Etsy ve öbür sitelerde tabiattan ilham alan sanat yapıtları sattığını söyledi .

Barnett ayrıyeten salatalar için çiçek ve mantar toplayarak ve daha evvel de açıklandığı üzere ölen hayvanları otoyoldan temizleyerek de besin elde ediyor. Meyyit hayvanın son kullanma tarihinin ne vakit geçtiğini söyleme konusunda artık deneyimli olduğunu söyledi ve “Yolda öldürülenleri topluyorum” diye ekledi.

Muhtemelen geyiklerin organik beslenmesinden ötürü çakal ve geyiklerin çoklukla en inançlı cinsler olduğunu argüman ediyor .

Her ne kadar Barnett alışılmadık diyetinden pek mutlu olmasa da, “ölümün boşa gitmesine müsaade vermektense onu yemeyi tercih edeceğini” söylüyor.
Aslında, şayet tazeyse, eyaletler ortası yemek seçeneklerinden rastgele birinin boşa gitmesine müsaade vermeyecektir.
“Geyiğin her kesimini kullanıyorum” diye argüman etti. “Alet yapmak için kemikleri, kıyafet ve çanta yapmak için ise derileri alıyorum.”
Açık hava tutkunu şu anda bir kere daha yola çıkmak için kâfi gereç toplamaya çalışıyor lakin nereye gideceğini belirtmedi.
Gerçek bir Johnny Appleseed üzere, kendisine bu kadar çok şey sağlayan topraklara geri vermek için tohum ekiyor.
Bu sıkıntı bir varoluş üzere görünse de Barnett bunun aslında onun “rahatlık bölgesi” olduğunu söyledi.
Büyük kediler ve öteki yırtıcı hayvanlarla tekraren karşılaşmaktan bile çekinmiyor ve şöyle açıklıyor: “Ölmekten korkmuyorum. Korktuğum şey, gerçekleşmemiş bir hayat yaşamak.”

Barnett 2020’de iki at satın aldı ve yola çıktı.

Barnett, çağdaş insanların toprakla bağlarını kaybettiğini düşünüyor.
“İnsan, mesken içi ömür usulünden bu kadar şad kalarak tabiatın lisanını bilme yeteneğini kaybetmiştir” dedi. “Burada bulunarak hürmetlerimi sunuyorum.”
Barnett yakın vakitte uygarlığa geri dönebileceğini düşünmüyor.
“Doğanın dışında katiyen konutumda gibiyim” dedi.
İlginç bir biçimde, her ne kadar iğrenç görünse de yolda öldürülenleri yemek büsbütün duyulmamış bir şey değil.Vermont şefi Doug Pain, leş taşıma konusunda uzmanlaşmış tanınan bir akşam yemeği kulübü işletiyor .
İşin püf noktasının hayvanın şimdi ölmediğinden emin olmak olduğunu söyledi.

Ayrıca et bozulmaya başlamadan 12 saat evvel pişirilmesinin de kıymetli olduğunu söyledi. Ve elbette, yolda öldürülenleri yeme uygulamasına nitekim müsaade veren bir durumda olduğunuzu doğrulayın .

İlgili Yazılar

Bir yanıt yazın