Geçtiğimiz Cuma akşamı Fenerbahçe ve Galatasaray ortasında Türkiye Harika Kupa finali oynanacaktı. Şu saatlerde şampiyon çoktan belirli olmuş, tahminen maç yorumları ve kritikler de sona ermişti. Kazanan sevinmiş, kaybeden üzülmüştü. Lakin iki grubumuz o denli bir şey yaptı ki, yalnızca kendi taraftarlarını sevindirmekle kalmadı, tüm Türkiye’ye de gurur dolu anlar yaşattı.
Olayların başlangıç noktası maçın oynanacağı yerin Suudi Arabistan olarak belirlenmesiydi. Kamuoyu, Türkiye Lig şampiyonuyla Kupa şampiyonunun karşı karşıya geleceği maçın, hem de Cumhuriyet’in 100. Yılı üzere sembolik ehemmiyeti olan bir tarihte neden ülke dışında oynandığını haftalarca tartıştı. Üstelik Suudi Arabistan, Atatürk mirasına ve devletimizin laik prensiplerine antipatisini her vakit ortaya koymuş bir ülkeydi. Buna karşın bu tenkitler büsbütün göz arkası edildi, hatta bu tenkitleri lisana getirenler bozgunculukla suçlandı ve iktidarın buyruğuyla maçın Arabistan’da oynanacağı sonuncu karara bağlandı.
Petrol zengini ülkeler birbirine emsal. Ülkelerinde gelişmişlik ya da medeniyet ismine pek bir şey yoktur lakin devasa zenginlikleri sayesinde burunları hayli kalkıktır, parayla her şeyi satın alabileceklerini düşünürler. Hele ki karşılarında, kendisinden para bulmak için kırk takla atan, prestiji düşük bir iktidar varsa alabildiğine hoyrat davranabileceklerini düşünürler.
Fakat neyse ki Türkiye’nin Erdoğan’dan büyük olduğu tekrar görüldü. Haberin birinci duyulduğu anda evvel futbolseverlerden, sonra tüm ülke kamuoyundan yükselen sesler Fenerbahçe ve Galatasaray kulüplerinin maça çıkmama kararı almasını sağladı. Ülke eski vakitleri andırır biçimde tek beden olmuşken ve renk ayırt etmeksizin binlerce taraftar Türkiye’ye hareket eden iki grup oyuncularını karşılamaya havaalanına koşarken AKP iktidarının adeta lisanı tutuldu, yaşananlara reaksiyon bile veremedi.
Bu olaydan çıkarılacak birkaç süratli sonuç var. Birincisi, Türkiye Atatürk başta olmak üzere ulusal bedellerine sahip çıkan onurlu bir ülkedir. İkincisi, şayet kendisini yönetenler buna uygun davranmazsa onlara bunu öğretecek sağduyuya hala sahiptir. Üçüncüsü, Erdoğan’ın kelamım ona liderlik tasladığı Arap coğrafyasında hiçbir yükünün olmadığı görülmüştür. Dördüncüsü, AKP’nin tüm milliyetçilik telaffuzlarının, yerlilik-millilik savlarının ne derece temelsiz olduğu tekrar ortaya çıkmıştır.
Yaşananların AKP’ye yeterli bir ders olduğundan kuşku yok. Fakat bunu toplumsal bir kazanıma dönüştürmek kurumsal muhalefetin sorumluluğudur. Toplumsal muhalefet yeniden ve tekrar bir kıvılcım çakmıştır, gerisini getirmek ise CHP başta olmak üzere muhalif partilerin misyonudur. Artık vakit, savunma vakti değil atağa kalkma vakti, AKP’nin yapay gündemlerine teslim olma vakti değil, somut olgu ve olaylardan yola çıkarak kendi gündemini yaratma vaktidir. Hele de AKP iktidarı bu kadar materyal verirken…
Dünyaca ünlü müellif Simon Kuper “Futbol Asla Yalnızca Futbol Değildir” demişti. Hakikaten de futbol futboldan çok daha fazlasıdır; kültürdür, toplumdur, siyasettir. Herhalde Cuma akşamından sonra biz de “Süper Kupa Asla Yalnızca Harika Kupa Değildir” diyebiliriz. Üstün Kupa bundan sonra Atatürk’tür, prensiptir, bedeldir, onurdur, direniştir. Ve bu gururlu halin mimarı da bizi yönetenler değil, “Türkiye Erdoğan’dan büyüktür!” diye haykıran milyonlarca vatandaştır.
