Kaynağı karanlık süratli zenginleşmenin görgüsüzlükle çarpışması sonucu ortalığa saçılan şımarık ve lümpen hayatlardan hareketle, bu haftaki yazımı minimalizm, yani sadecilik üzerine kaleme alıyorum.
Az’ın çok’luğuna ve gücüne işaret eden minimalizm, kökeni 1960’lara uzanan bir akımdır. Sanat, müzik ve mimaride olduğu üzere, ömürde da sadeliği ve nesnelliği ön plana alan bir hayat görüşüdür. Daha küçük alanlarda, daha az eşyayla ve daha az tüketerek, sahip olduklarımızı daha tesirli bir halde kullanmak, gereksinimlerimizden fazlasına yer ve vakit ayırmamak dışında, odaklanmayı zorlaştıran, kişiyi yolundan alıkoyma potansiyeli taşıyan pek çok şeyi ömürden çıkartmayı gayeler.
Az tüketim, çok huzur olarak özetlenebilecek, hayat uzunluğu karmaşaya sebep olabilecek her şeyden uzaklaşma, sahiden gereksinim duyulanla yetinebilme olarak tanımlanabilir.
Bu yaklaşım, hayat biçiminize uygun olarak, ömrün her alanındaki yüklerden kurtulmayı, bizleri çevreleyen tüketici kültüründen uzaklaşmayı ve sade bir ömür sürdürmeyi içerir.
Hegel’e nazaran sade lakin kolay olmayan, yalın lakin yavan olmayan bir hoşluk anlayışı olup, sıhhatimizin, ilgilerimizin ve beklentilerimizin tüketim çılgınlığı içinde kaybolması ve geri plana itilmesine karşı geliştirilen bir yaklaşımdır.
Minimalizm, omurdaki kıymetsiz eşya, his ve alışkanlıklardan kurtularak, daha azına, daha şuurlu ve gerçek seçimler yaparak ulaşmayı amaçlar. İnsanın kendisi için kıymetli olanlara odaklanmasına, doyumsuzluktan uzaklaşarak daha fazla üretip, daha az tüketmesine ve vaktini daha verimli, yararlı
kullanılmasına yardım eder. Bu bağlamda, hayatında yalnızca yeteri kadar olana yer veren ve sadeliği seçenlere, istek ve muhtaçlıkları birbirinden ayırabilenlere, kendini ruhen büyütecek ve besleyecek alanlara yer açabilen mütevazı bireylere minimalist denir.
İçinde bulunduğumuz tüketim çağında, yalnızca rengi beğenildiği için satın alınan kıyafetler, hiç kullanılmayan mutfak aletleri, muhtaçlık olmasa da yalnızca indirimden faydalanmak ismine alınmış, tahminen hayat uzunluğu ya bir kez ya da hiç kullanılmayacak objeler, meskenlerin her yanını kaplayan, depolama alanlarına bile sığdırılamayan eşyalar, fark edilmese de vakit içinde bir yük olarak bize geri dönmektedir. Bu durum, örtülü bir gerilim kaynağı olarak hem ruh hem de vücut sıhhatimizi olumsuz olarak etkilemektedir.
Minimalist yaşama geçişin gereksiz şeylerden kurtulmakla ve yerine koyma prensibi ile başladığı unutulmamalıdır.
Eğer plansızca alışveriş yapmaktan, konutunuzdaki eşya kalabalığından ve hayatınızdaki karmaşalardan sıkıldıysanız, şimdiden adımlar atmaya başlayabilirsiniz. Mesela, günün birinde kullanırım diyerek bugüne kadar sakladığınız yahut nadiren kullandığınız ne kadar eşya, giysi varsa ayırmakla başlayabilir, bunları muhtaçlığı olanlara verebilir, onları da keyifli edebilir yahut satabilirsiniz.
Liste ile market, pazar ve başka alışverişlere çıkmak, kullanılmayan dijital abonelikleri ve toplumsal medya hesaplarını kapatmak, cep telefonunuzdaki fotoğrafları, email’leri, uygulamaları düzenlemek, günlük televizyon izleme sürenizi azaltmak, cüzdanınızı dolduran fiş ve kartlardan kurtulmak bile size kendinizi daha hafif ve özgür hissetirecek. Bu nedenle, gereksinimim var mı, kullanıyor muyum, olmasaydı ne kullanırdım üzere kendimize sormamız gereken sorular, sade bir hayat için anahtar pozisyonundadır.
Apple şirketinin kurucusu ve dünyanın en zenginleri ortasında yerini almış Steve Jobs’ın, hayatının son on yılını, yalnızca boğazlı bir kazak, mavi bir kot pantolon ve spor ayakkabılar ile geçirmiş olması, minimalist bir yaşama örnek olarak verilebilir.
Sadecilik yaklaşımını benimsedikçe, beslenme modelinizin de bu yeni anlayışınıza ahenk sağlayacağını, gereksiz, sıhhatsiz, abur cuburdan uzak, denetimli ve sağlıklı beslenmeye başladığınızı fark edeceksiniz.
Bu ortada asırlık sağlıklı bir ömür süren bireylerin neredeyse yarısının, her istikametiyle sade bir hayat kültürünün hâkim olduğu Uzak Doğu’dan çıktığını da belirtmek isterim.
Descartes’ın dediği üzere, “Karmaşık şeylerin hoş olduğunu düşünmek insanların ortak yanlışıdır.”
