Gezi direnişi davasında tutuklanıp 18 yıl mahpus cezasına çarptırılmadan evvel İstanbul Büyükşehir Belediyesi (İBB) Zelzele Risk İdaresi ve Kentsel Güzelleştirme Daire Lideri olarak vazife yapan kent planlama uzmanı Dr. Tayfun Kahraman, tutukluğunun 600. gününde yaşadığı hukuksuzluğu Cumhuriyet’e yazdı.
“Suçsuz olduğumu kanıtlamak istiyorum, çürüteceğim kanıt yok. ‘Tayfun, sen hükümeti cebir ve şiddetle devirmeye çalıştın’ diyorlar. O kadar” diye yazan Kahraman kızı Vera’ya da seslendi: “Sana âlâ bir miras bırakmak için işimi layıkıyla yapmaya uğraş ettim. Uygun bir mirasın acılı bir diyeti olarak görüyorum bu yaşadıklarımızı. Hiçbir sorumluluğum olmasa da, başka kaldığımız her gün için özür dilerim senden.”
İşte o mektup
“Herkese Merhaba,
25 Nisan 2022’den beri hayatım büsbütün değişti. Daha doğrusu hayatıma mühleti bilinmeyen bir orta verdim. Zira hayat dışarıda akıyor, burada ise sabit. Haftada bir saat gördüğüm kızım büyüyor, okula başlıyor, okumayı öğreniyor, benim zihnimeyse adliyede son sarıldığımız haliyle kazındı. Bugün 600 gün oldu. Ailemden, işimden, sevdiklerimden uzaktayım.
‘MAHKEME BİZİ HAKLI BULDU’
Ben işini dürüstçe, hakkını vererek yapmayı öğrenerek büyüdüm. Atatürk’ün mirasını ileriye taşıyacak gençlerden biri olma heyecanıyla yetiştirdiler bizim jenerasyonumuzu. Anne-babamızı, eşi dostu mahcup etmemekten evvel ahlaki vazifemizi yerine getirmek için titizlikle çalışmak kuraldı. Öğrenciliğimde sınavlarıma hazırlanırken de bu böyleydi, meslek hayatımda da.
TMMOB Kent Plancıları Odası İstanbul Şube Lideri seçildiğimde de anayasamızın bana yüklediği bu misyonu en âlâ formda yapmaya çalıştım. Seyahat Parkı’nın betonlaştırılması kamusal yarar değil ziyan getireceği için 2012 yılında türel yollardan itiraz ettiğimizde, anayasal ve kamusal vazifemi yerine getiriyordum aslında. Gerçekten mahkemeler de itirazımızı haklı buldu ki yapılması planlanan proje iptal edildi. Şayet Seyahat Parkı’nın yapılaşmasına karşı itirazlar orantısız şiddetle bastırılmak yerine hukuka baht tanınsaydı ülke çapında bir toplumsal harekete dönüşen protestolar çok olasıdır ki bu derece büyümeyecek, bu da vazifemiz gereği açtığımız onlarca davadan yalnızca biri olarak kalacaktı.
‘ARABULUCU HEYETTEYDİM’
28 Mayıs 2013’te başlayan ve aylarca süren Seyahat Parkı protestolarıyla parkı korumak için açtığımız dava toplumsal bir sıkıntı haline geldi. Hem protestocular hem de iktidar için kentsel problemlerde bilgisiyle ve kurumsal temsiliyetiyle muhatap alınacak beşerler içinde olduğum için bize yeniden misyon düştü. Protestoculara uygulanan haksız ve orantısız şiddet sonucunda vicdanı ayağa kalkan Türkiye’nin birikmiş toplumsal meselelerinin ortaya saçıldığı bir haysiyet direnişinde herkesin diğer bir sıkıntısı seslendirmek için sokağa çıktığı bir ortamda şahsen periyodun başbakanı tarafından belirlenen arabulucu heyete seçildim. 32 yaşındaydım bu sırada.
Kötü bir latife üzere lakin 10 yıl sonra ben, o vakit şimdi doğmamış olan çocuğum, “Baba elinden bir şey gelirken neden bir şey yapmadın?” demesin diye sorumluluk aldığım için ondan uzaktayım. Pişmanlık deseniz pişman olacak bir hatam yok. Hatasız olduğumu kanıtlamak istiyorum, çürüteceğim kanıt yok. “Tayfun, sen hükümeti cebir ve şiddetle devirmeye çalıştın” diyorlar. O kadar.
Bizi şeytanlaştıran, bu tansiyonu tırmandıranların 15 Temmuz’da da ülkemize kast eden FETÖ’cüler olduğunu çok sonra öğrendik doğal. Aslında FETÖ’nün gerçek yüzü ortaya çıktığında onların düzmece dava evrakının da başkaları üzere kapanacağını, aklı başında kimsenin bu kumpasçıların komik argümanlarını dikkate almayacağını düşündüm. Ya bende bir saflık, ya bu işte bir tuhaflık var. Çadırları yakarak olayları büyüten, kolay bir kent sıkıntısını infial yaratan bir şiddete çeviren devrin erk sahibi FETÖ’cülerin bir tanesi bile bu cürümlerden yargılanmadı. Onların uydurduğu bir senaryo, ortada hiçbir kanıt olmadan gerçek kabul edildi ve olaylardan tam 9 yıl sonra 18 yıl mahpus cezasına mahkûm edildim.
‘HERKES İÇİN ADALET’
600 gün. Her bir gecesinde başımdaki sorulara yanıt bulamadığım 600 gün geçirdim. Hukuk yolları tükenmedi ve ben hâlâ bu akıl ve vicdan dışı isnatların gerçek hukukçular tarafından tarihin çöp sepetine atılacağını, özgürlüğüme kavuşacağımı umut ediyorum. Televizyonda yargı ıslahatları, insan hakları ve hukukla ilgili haberler görünce ister istemez kulak kabartıyorum. Bütün cenahlardan herkes yargıda bir kadro “tatsız” işler olduğundan bahsediyor, ben o tatsızlığın ortasında yaşıyorum.
Meslek hayatımın birçoklarını geçirdiğim memuriyette bir defa bile disiplin cezası almamış, trafik cezası yememiş, karakol yüzü görmemiş, mesleğini hakkıyla yaparak memlekete yararlı olmak dışında gayesi olmamış bir insan olarak 32 yaşında tahlili için arabulucu olduğum tansiyonun sorumlusu ilan edilmiş halde, 42 yaşında Silivri’nin bir koğuşunda geç de olsa gelecek adaleti bekliyorum. Kendim için, herkes için, ülkem için adalet istiyorum.
‘ÖZÜR DİLERİM KIZIM’
NOT: Sevgili kızım Vera, olanları anlayacak yaşa geldiğinde okursun bunları, diye not düşüyorum. Sana uygun bir miras bırakmak için işimi layıkıyla yapmaya çaba ettim. Güzel bir mirasın acılı bir diyeti olarak görüyorum bu yaşadıklarımızı. Hiçbir sorumluluğum olmasa da, başka kaldığımız her gün için özür dilerim senden.
TAYFUN KAHRAMAN
SİLİVRİ CEZAEVİ, A-47
