Eğer Matrix üzere bir bilgisayar simülasyonunda yaşıyormuş üzere hissediyorsanız, fizik profesörü Melvin Vopson da sizi destekliyor.
Portsmouth Üniversitesi’nde fizik alanında doçent olan Vopson’a nazaran, aslında simülasyonda yaşıyoruz.
Vopson, omurlarımızın, gelişmiş bir sanal dünyadaki karakterler olduğumuzu öne süren çeşitli ipuçları içerdiğini argüman ediyor ve bunu kanıtlamak için bir deney planlıyor.
insanına nazaran, ışığın ve sesin ne kadar süratli hareket edebileceğinin hudutlarının olması, bunların bir bilgisayar işlemcisinin suratı tarafından yönetilebileceğini gösteriyor.
Vopson, cihanı yöneten fizik maddelerinin da bilgisayar koduna benzediğini, maddeyi oluşturan temel parçacıkların ise piksellere benzediğini söylüyor.
“En büyük delil simetri”
Profesöre nazaran, simülasyonda olduğumuzun en güçlü ispatlarından biri de kelebeklerden çiçeklere, kar tanelerinden deniz yıldızlarına kadar günlük hayatta gözlemlediğimiz simetrik canlılar.
Profesör Vopson, simetrinin her yerde olduğunu zira makinelerin “dijital olarak inşa edilmiş dünyayı bu formda oluşturduğunu” düşünüyor.
Akademisyen ayrıyeten kuantum mekaniğinin tuhaf ve az anlaşılan dünyasının, ömrün göründüğü üzere olmadığını gösterdiğini düşünüyor.
Yani, efsanevi fizikçi Albert Einstein’ın ‘uzaktan ürkütücü eylem’ olarak tanımladığı tuhaf bir fizikî olay olan kuantum dolanıklığına işaret ediyor.
Kuantum fiziğine nazaran iki misal parçacık, birbiriyle eşzamanlılığa sahiptir. Bu parçacıklar farklı yerlerde birbirinden eşzamanlı olarak etkilenirler. İki elektron kesimi, ışık yılı uzaklıkta olsa dahi birbirlerini etkileyebilirler.
Bu, potansiyel olarak binlerce kilometre uzakta, farklı pozisyonlara yerleştirilen iki farklı parçacığın birebir anda birbirini taklit edebileceği manasına geliyor.
Bu, iki kişinin sanal gerçeklik (VR) aracılığıyla etkileşime girmesine epey benzeri.
Profesör Vopson, bunu şöyle açıklıyor:
Kuantum dolanıklığı, iki parçacığın ürkütücü bir formda birbirine bağlanmasına imkan tanıyor; böylelikle birini manipüle ettiğinizde, birbirlerinden ne kadar uzakta olursa olsun başkasını de otomatik olarak ve çabucak manipüle ediyorsunuz; tesir görünüşte ışık suratından daha süratli oluyor, ki bu imkansız olmalı.
Ancak bu, bir sanal gerçeklik kodunda tüm ‘konumların’ (noktaların) merkezi işlemciden kabaca eşit uzaklıkta olması gerektiği gerçeğiyle açıklanabilir.
Deney ile simülasyonda yaşadığımızı kanıtlamak istiyor
Profesör Vopson daha evvel katı, sıvı, gaz ve plazmadan sonra hususun beşinci hali olduğunu ileri sürmüştü.
Bu, bir bilgisayar simülasyonunda yaşadığımızı kanıtlayabileceğini umduğu bir deneyin anahtarı olabilir.
Yapmayı umduğu deneyde, bir aygıtta temel parçacıkları ve ‘antiparçacıkları’ bir ortaya getirmek istiyor.
Parçacıklar çarpışıp yok olduklarında belli bir frekansta ışık yayıyorsa bu, parçacıkların kaçmaya çalışan bilgi içerdiğini gösterecektir.
Profesöre nazaran, şayet parçacıklar bilgi içeriyorsa, bu, gerçekliğimizin büyük olasılıkla bir bilgisayar programı olduğunu ve bir simülasyonda yaşadığımızı gösterecek.
Simülasyon teorisi Profesör Vopson’a mahsus değil; Tesla’nın kurucusu Elon Musk da dahil olmak üzere birçok tanınmış isim bu tip argümanlar ortaya atıyor.
Musk, 2016’daki bir konferansta, simüle edilmiş bir kainatın tersine gerçek cihanda yaşama ihtimalimizin “milyarda bir” olduğunu söylemişti.
Gerçekten bir simülasyonda mıyız
Bu argümanın delilleri sonludur ve çoğunlukla teorik ve spekülatif kanılara dayanır. Şu anda bu teoriyi doğrulayacak ya da çürütecek bilimsel delil yok.
Bazı bilim insanları ve filozoflar, bu tıp bir simülasyonun fizikî gerçeklikle uyumlu olup olmadığını yahut teknik olarak mümkün olup olmadığını sorguluyor.
Sonuç olarak, kozmosun bir simülasyon olup olmadığı sorusu şu anda kesin bir karşılık verilemeyecek kadar spekülatif bir mevzu olarak gündemde kalmaya devam edecek.
