Şehitler Arasında Bir Kahraman: Seyit’in Cesaret Dolu Hikayesi
Sabahın erken saatleri, karanlığın henüz dağılmadığı bir vakit, müttefik filosunun bazı gemileri Rumeli Mecidiye’sini yeniden hedef alarak, şiddetli bir bombalama gerçekleştirdi. Bu bombardıman, askeri birlikler üzerinde büyük bir panik yarattı. Takım Subayı Fahri Efendi, durumu kontrol altına almak için hemen sığınağa doğru koşmalarını emretti. Ancak, o an yaşanan bir patlama ile beraber, bazı askerler yerlerine savruldu ve maalesef bazıları şehit oldu. Çamlık köyünden gelen genç asker Seyit, bu patlamadan sağ kurtulmayı başardı.
Hemen kendine gelerek etrafa bakındı ve yalnızca takım arkadaşı Ali’nin yanında olduğunu fark etti. Bu durum karşısında endişe dolu bir sesle, “Nerede arkadaşlar?” diye sordu. Ali, üzüntüyle yanıtladı: “Arkadaşlar mertebelerini buldular. 14 şehit ve 24 yaralımız var. Ayakta yalnızca sen ve ben kaldık.”
Düşman Gemilerine Karşı Tek Başına Mücadele
Seyit, denizin derinliklerine doğru baktığında, düşman gemilerinin sahile yaklaştığını gördü. Tabyanın içinde, üçüncü top harabe halindeydi. Gözleri, yerdeki ağır mermilere takıldı. Kendi kendine, “Beni namluya sür” diyen mermilerin çağrısını duyuyordu. Arkadaşına, “Gel Ali, yardım et de şu mermiyi sırtıma alayım,” dedi. Ancak Ali, bu ağır yükün altından kalkamayacağını düşündü ve “Kaldıramazsın Seyit,” diyerek gerçeği hatırlattı. Ama Seyit’in kararlılığı tamdı; “Bir deneyelim hele,” dedi.
İlk denemelerinde mermi yere düştü. İkinci mermi de kısaydı; ama üçüncü mermi, en yakın düşman gemisinin arkasında patladığında, durum değişti. O gemi Ocean’dı ve dümen tertibatı bozulmuştu. Diğer gemiler hemen kaçışmaya başladı. Seyit, dördüncü mermiyi almak için harekete geçerken, çevresindeki durum biraz sakinleşti. O an, Batarya Kumandanı Hilmi Bey ve iki Alman subayı, sığınaktan çıkıp Seyit’in yanına geldi.
Kahramanlık ve Fedakarlık
Hilmi Bey, Seyit’in cesaretine hayran kalarak, “Sen miydin Seyit? Vurdun gemiyi,” dedi. Ancak dördüncü mermiyi de atma şansı kaçmıştı. Dümensiz seyreden Ocean, herkesin gözleri önünde bir mayına çarparak hızla sulara gömüldü. Seyit, arkadaşının yanında dimdik durarak, düşman karşısında bir kahraman gibi mücadele etti. O an, sadece savaşın değil, aynı zamanda insanlığın ve dostluğun ne denli değerli olduğunu da göstermiş oldu.
Bir Kahramanın Hatırası
Seyit’in hikayesi, savaşın acımasız yüzünde bile cesaret ve fedakarlığın nasıl var olabileceğini simgeliyor. Onun gibi birçok asker, vatanları için canlarını feda etmiş, kahramanlıklarıyla tarihe adlarını yazdırmışlardır. Seyit’in cesareti, hem arkadaşları hem de gelecek nesiller için bir ilham kaynağı olmuştur. Bu tür hikayeler, sadece savaşın dehşetini değil, aynı zamanda insan ruhunun dayanıklılığını da gözler önüne serer. Bugün, Seyit gibi birçok kahraman, vatan savunulurken yaşadıkları cesaret dolu anlarla anılmaya devam ediyor.
Onların anıları yaşatılmalı, kahramanlıkları unutturulmamalıdır. Çünkü bu tür hikayeler, insanlığa umut ve cesaret vermeye devam edecektir. Seyit’in hikayesi, bir askerin sadece bir savaşta değil, aynı zamanda ruhsal bir mücadelede de nasıl dimdik durabileceğinin en güzel örneğidir.
