Türkiye’nin birinci bayan Hazine Genel Müdürü ve CHP eski genel liderlerinden Altan Öymen’in eşi Aysel Öymen hayatını yitirdi. Türkiye’de bir çok unsur imza atan isimler ortasında yerini alan Aysel Öylen, eşi Altan Öymen’le 68 yıldır birebir yastığa baş koyuyordu. İki çocuk annesi olan Ayten Öymen’in cenazesiyle ilgili ayrıntılar şimdi aşikâr olmadı.
BİR ÖMÜRLÜK BERABERLİK
Altan Öymen ve Aysel Öymen, 1956 yılında evlendiler yani tam 68 yıl bir hayatı paylaştılar. Verdikleri bir röportajda Aysel Öymen, nasıl tanıştıklarını şöyle anlatmıştı; “İkimiz de Mülkiye’ de okuyorduk Altan gazeteci olduğu için okula çok seyrek geliyordu. Tanışıyorduk lakin samimi değildik. Mülkiye’ de derslerde sıra kapışılırdı. Ben bir gün derse geç kaldım ve artlarda bir sıraya oturmak zorunda kaldım. Yanım boştu. Altan sınıfa girdi. Ben de ‘Ayhan burası boş’ dedim. İsminin Ayhan olduğunu sanıyordum zira. İsmini yanlış bildiğim adama aşık oldum velhasıl…”
ONSUZ BEN DE VAR OLAMAM
Eşine olan sevgisini ise şöyle anlatmıştı; “Çok seviyorduk birbirimizi. Hem de çok âlâ arkadaştık. Artık acemiliğin yerini alışkanlık aldı. Artık sabah gözümüzü açtığımızda ne isteyeceğimizi biliyoruz. Şimdiki his vazgeçemeyeceğim bir şey. Hani insan “Onsuz ben de varolamam” der ya, işte ben de Altan’sız yaşayamam.
Gün içinde gereksiz yere birbirimizi ararız. Bizimki çok değişik bir hayat oldu. Ben mesleğim nedeniyle yüksek lisans için 1.5 yıllığına Amerika’ya gittim. Birkaç sene sonra Almanya’ya, sonra da Paris’e tayin oldum. Bizim evliliğimiz hiç tekdüze bir evlilik olmadı. Daima hasretler oldu.”
BİRBİRLERİNE AŞKLARI HİÇ BİTMEDİ
Birbirlerine Yazdıkları Birinci Aşk Mektupları
Aysel Hanım’dan Altan Bey’e
(20 Mart 1953)
“Sevdiğini anlayınca bir rahatlık sarıyor insanı. Bundan sonra, yalnızca onu düşünüyorsun, hatta hakkın olmadığı halde ondan bir şeyler bekliyorsun. Lakin ezeli kural, beklenen şeyler ele geçmiyor ve maliye dersinde yalnızsın. Gece herkesin yatmasını istersin ki, yazabil. Onu düşünmek bile saadet Aysel, mesut bil kendini. Lakin muhatabın o olunca heyecanlanıyorsun. Yeterlisi mi en çok sevdiğine âlâ geceler lisana ve uyu…”
Altan Bey’den Aysel Hanım’a
(7 Mayıs 1953)
“Aysel’im benim, Meskene dönerken ne hayaller kurdum bilsen… Güya konutumuza gidiyormuşum. Sen evdeymişsin. Beni karşılayacakmışsın, kapıyı açınca birden çıkıverecekmişsin karşıma. Birbirimize sarılacakmışız. Hem o denli ki etrafımıza ürkek ürkek bakınarak değil, kimseden çekinmeden, kimseyi düşünmeden, serbestçe, kendi konutumuzda…
Sana güzel uykular hayatım. Ben de şu iktisat notlarının başına mı geçeyim? Ne yapayım, bilmem ki…”
patronlardunyasi.com
