Kuryelik yaparak meskenini geçindirmeye çalışan genç bir işçiydi Yunus Emre Göçer. Birisi otizmli, üç evlat sahibiydi. Motosikleti başında işini yapmaya çalışırken ismi kaza, aslı cinayet bir olay sonucu hayatını kaybetti. Somali Cumhurbaşkanının oğlunun kullandığı araç geriden süratle çarparak ömürden kopardı Yunus Emre’yi.
Fakat asıl felaket bu evreden sonra yaşandı. Yunus Emre’nin durumunun çok önemli olduğu tabip raporunca sabitken, hatta kendisi entübe haldeyken, olayın faili savcılığa bile götürülmedi, karakolda tabiri alınıp önlem bile konmadan salıverildi, o da sonraki gün elini kolunu sallaya sallaya ülkeyi terk etti. Uzman raporu olaydan tam sekiz gün sonra yazıldı, savcılık da dalga geçer üzere, günler öncesinde ülkeden çıkmış fail için yakalama buyruğu çıkardı. Velhasıl, fail kaçmadı, özgür bırakılarak, yurtdışı yasağı konmayarak ve yakalama buyruğu geç çıkarılarak ülkeden çıkmasına müsaade verildi.
Lütfen şunu sorun kendinize. Bu kişi dünyanın hangi ülkesinde bu kadar rahatça cinayet işleyebilirdi? Ve bir de şunu sorun, tıpkı fail dünyanın hangi ülkesinde trafikte birini öldürdükten sonra güya hiçbir şey olmamış üzere rahat rahat ülkeyi terk edebilirdi? Aklınıza yalnızca, ismini bile tam hatırlayamayacağınız çadır devletleri geliyor değil mi? İşte maalesef AKP iktidarının ülkemizi getirdiği yer de tam olarak onların düzeyi.
Belli ki Somali’de yatırımları olan yandaş sermayenin çıkarlarına halel gelmemesi ismine, olur da işleri sekteye uğrar diye bir Türk vatandaşının açıkça katledilmesine göz yumuldu. Bu çilekeş halkın işçi bir evladının canı, yurttaşı olduğu devlet tarafından o kadar kıymetsiz görüldü ki, öldürüldüğü olayın faili için göstermelik prosedürlerin uygulanmasına bile gerek görülmedi, “Nasılsa üzerinde durulmaz” diye düşünülerek hareket edildi. Hem de aylardır güya “devlet adamı” pozları kesen İçişleri Bakanının sorumluluğu altında.
Bir iktidar düşünün ki, “Öz yurdunda garipsin, öz vatanında parya” usulü laflarla en koyu biçimde popülizm yaparak iktidara gelsin, kendisini yerli ve ulusal sunsun, tek milliyetçinin kendisi olduğunu söylesin, kendisi dışındakileri terörist ve vatan haini ilan etsin lakin ülkede şahsen Türk vatandaşlarına ikinci sınıf insan muamelesi yapsın, onların hayat hakkını bile gerçek düzgün savunmasın.
Ama şaşırmaya da pek gerek yok. Bu iktidar değil miydi, pandemi devrinde turistler ülkemizde dilediği üzere gezerken Türk vatandaşlarını meskene tıkan? Turistlere yönelik reklam sineması çektirip, yabancıların hizmetinde olacak Türklerin maskesine “Tadını çıkar, aşılıyım” yazdıran? Avrupalıların güvenliği için milyonlarca sığınmacıyı ülkeye doldurup Türk vatandaşlarının güvenlik tasalarını hiçe sayan? 34 askerimizi şehit eden Rusya’ya tek söz etmeyen? Depremzedeler biçare biçimde yardım beklerken yalnızca kendi reklamı için yurt dışına milyarlar akıtan? Ülkenin en hoş yerlerini Körfez ülkelerine peşkeş çeken? Yurt dışında katledilen, ayrımcılığa uğrayan Türkler için ağzını dahi açmayan?
İşte AKP budur. Sağa sola milliyetçilik nutukları, “Dünya lideriyiz” palavraları atan lakin ülkeyi tüm dünya nezdinde itibarsızlaştıran, tek vaadinin güvenlik olmasına karşın halkını aç bıraktığı yetmez üzere güvenliksiz de bırakan, ulusal onurumuzu ayaklar altına alan, milyonlara Türk olmanın cürüm olduğunu hissettiren yoz bir iktidar. Bu yüzden Yunus Emre Göçer cinayeti münferit bir olay değildir. Yunus Emre Göçer nezdinde ezilen Türk Halkıdır, onun onurudur.
