Yeni araştırmalar, anne ve kızların benzeri sayıda evlilik yahut birlikte yaşama eğiliminde olduklarını ortaya koyuyor. Lakin araştırma, bu ilişkinin ekonomik faktörlerle ya da kızların şahit olduğu ayrılıkların sayısıyla açıklanmadığını ortaya çıkardı.
Bunun yerine, annelerin zayıf çatışma idaresi maharetleri üzere belli özellikleri kızlarının münasebetlerine de yansıtabildiği görülüyor.
Nesiller takip ediliyor
Ohio State Üniversitesi’nde insan gelişimi ve aile bilimi profesörü olan çalışma başkanı Claire Kamp Dush, araştırmanın ABD’deki alakaların değişmesi nedeniyle ortaya çıktığını söyledi.
Ekip, her ikisi de demografik olarak Amerika Birleşik Devletleri’ni temsil eden ve onlarca yıldır birebir iştirakçiyi izleyen iki anketten elde edilen bilgileri kullandı.
Kamp Dush, yaptığı açıklamada, çalışmanın birinci bulgusunun, genç jenerasyonun sahip olduğu partner sayısı ile annelerinin sahip olduğu partner sayısı ortasındaki münasebet olduğunu söyledi. Bağın teğe bir olması pek mümkün değildi. Bunun yerine, annesinin sahip olduğu her ek evlilik yahut birlikte yaşama partneri için, kızının toplam partner sayısında sırf yüzde 6’lık bir artış olduğu görüldü.
Kamp Dush, temasın kendisinin pek de şaşırtan olmadığını, birçok araştırmacının ebeveynler boşandığında çocuklarının evliliğe ve uzun vadeli bağlılığa daha az itimat duyduklarını bildirdiklerini göz önünde bulundurarak söyledi . Lakin mevcut uzun vadeli datalar sayesinde Kamp Dush ve meslektaşları, anneler ve kızlarının bağlantı kalıpları ortasındaki irtibatın “nedenini” derinlemesine araştırabildiler.
Kamp Dush, birinci misyonun irtibatın ekonomik istikrarsızlıktan kaynaklanıp kaynaklanmadığını bulmak olduğunu söyledi. Annenin ayrılmasından kaynaklanan para zahmetleri, uzun vadeli finansal istikrarsızlığa yahut kızların yetersiz eğitimine yol açabilir ve bu da gelecekteki bağlantılarının istikrarını bozabilir.
Genlerin aktarılması
Kamp Dush, annemin vakitle artan ve düşen ekonomik servetini denetim ettikten sonra bile “Hala bir münasebeti vardı” dedi. Böylelikle grup öbür bir fikri test etti. Kamp Dush, tahminen de, annelerinin ayrılığına şahit olan kızların, bağlılıkların bozulabileceğini öğrendiklerini, bu da kızlarının yetişkinler olarak alakalarını bitirmeye daha istekli hale geldiğini söyledi .
Bağlantıyı yönlendiren şeyin bu olup olmadığını öğrenmek için araştırmacılar örneklemlerindeki kardeşleri inceledi. Şayet ayrılıkları izlemek her şeyi açıklıyorsa, annelerinin ayrılığına daha çok şahit olan büyük kardeşlerin, daha az ayrılık görmüş küçük kardeşlere nazaran daha fazla bağlantısı olması gerekirdi. Durum bu türlü değildi.
Kamp Dush, “Kardeşlerin farklı olduğunu düşünmüyoruz” dedi.
Kamp Dush’a nazaran bu geriye mümkün bir hatalı bırakıyor: Annemin özellikleri ve davranışları. Araştırmacılar bu hipotezi direkt test edemese de, çok fazla ayrılık yaşayan annelerin, örnek olarak yahut genetik olarak çocuklarına aktardıkları meseleleri olabileceğinden şüpheleniyorlar. Bu annelerin çatışma çözme hünerleri zayıf olabilir yahut bir bağlantıyı sürdürmeyi zorlaştıran kalıtsal akıl sıhhati meseleleri olabilir.
Araştırmacılar, bağ maharetlerinin öğrenilebileceğini, münasebetiyle bu ferdî faktörlerin, insanların iştiraklerini geliştirmelerine yardımcı olacak bir maksat olabileceğini ekledi.
