İstanbul’un Maltepe ilçesinde evvelki gün bir AVM’de “Açım, çocuklarım aç, borcum var” diyen vatandaşın canına kıyma teşebbüsü toplumsal medyada yankı bulmuştu. İmam nikahı ile birlikte yaşadığı Yılmaz Çakır’ın işsiz, kendisinin de kağıt toplayıcısı olduğunu belirten Leyla Gedik, ANKA Haber Ajansı’na konuştu. Akşamları kağıt toplamaya çıktığını, marketlerin kapıya koyduğu, tarihi geçmişürünleri çocuklarına yedirdiğini anlatan 39 yaşındaki Leyla Gedik, “Devlet büyüklerine ne diyeyim. Yoksulun halinden anlamıyorlar. İşte biz bu durumdayız. Onların karnı tok sırtı pek ne diyeyim ki onlara. Eşim benimle gelip kağıt toplamaya çıkıyordu. Artık gelemez. Ne yapacağımı şaşırdım. Bir de eşim bu hale geldi hiç çalışamaz” dedi.
Maltepe’deki bir AVM’de evvelki gün bir vatandaşın onlarca insanın gözü önünde “Açım, çocuklarım aç, borcum var” diyerek intihar teşebbüsü ıstıraba yol açmış, toplumsal medyada da yankı bulmuştu. Çok sayıda kemiği kırılan ve hala ağır yaralışekilde hastanade tedavisi süren 42 yaşındaki Yılmaz Çakır’ın kağıt toplayıcısı immalı nikahlı eşi Leyla Gedik, yaşadıkları düşünceleri, içinde bulundukları durumu ANKA Haber Ajansı’na anlattı.
“FAKİRİN HALİNDEN ANLAMIYORLAR. İŞTE BİZ BU DURUMDAYIZ ONLARIN KARNI TOK SIRTI PEK”
İstanbul’un Pendik ilçesinde yaşayan 39 yaşındaki 4 çocuk annesi Leyla Gedik, akşamları kağıt toplamaya çıktığını, marketlerden kapıya koyduğu, tarihi geçmişürünleri alıp onlarıçocuklarına yedirdiğini söz ederek şunları söyledi:
“Birisi ona besin yardımı yapacakmış o yüzden oraya gitti. Sonrası ne oldu, nasıl oldu bilmiyorum. Oraya çıkmış. Tabipler eşimin düştüğünü durumunun çok makus olduğunu söylediler. Sonrası hastaneye gittim eşimin her tarafı kırık. Ayaklarında, belinde kırık var. Yürümeyecek hala gelmiş. Hekimler “Yürüyebilir lakin bir mucize” diyorlar. Eşim utangaçtı biraz. Kendinden utanıyordu çalışamıyor diye. İş bulacaktı lakin psikolojisi bozuktu. Onun için hakikat düzgün bir iş bulamadı. Daha evvel hamallık yapıyordu. Benimle kağıt toplamaya çıkıyordu. Akşamları olduğu vakit ikimiz kağıt toplamaya çıkıyorduk. Rahatsız olduğu için ben gidiyordum onunla. Devlet büyüklerime ne söyleyeyim ablam. Yoksulun halinden anlamıyorlar. İşte biz bu durumdayız, onların karnı tok sırtı pek. Ne diyeyim ki onlara. Kağıt toplamaya çıkıyorum fabrikaya veriyorum. Günlük 100 TL, 120 TL para veriyorlar. Yani ne kadar çok toplarsak o kadar çok kazanıyorsun. Çok toplarsam çok, az toplarsam az. Bel fıtığı ve boyun fıtığım var hastayım fakat kağıt toplamaya çıkıyorum. Güç oluyor işte. Yeniden eşim benimle gelip kağıt toplamaya geliyordu, artık o da gelemez. Ne yapacağımışaşırdım. Kime bağırsan, kime sesini duyursan, kimse yardım etmez herkes kendi kederinde. Allah çocuklarıma sağlıklıömür versin. Ben çalışarak çocuklarıma da bakarım.
“ÇOCUKLARIMIN ALDIĞI MAAŞIN İÇİNDEN DEVLET KESİYOR, VERMİYOR BİZE”
Borcumuz var, maddi durumuz yeterli değil. Ben çocuklarıma toplumsal yardım alıyorum. Evvelden bir tane otomobil almıştık kağıt toplamak için onu sattık. Borçlar üst üste katlandı, biz de yatıramadık. Çocuklarımın aldığı maaşın içinden devlet kesiyor, vermiyor bize. Kağıt toplayarak geçiniyoruz. Bir de bu mesken 750 TL idi artık 2 bin TL oldu. Vallahi akşamları oldu mu kağıt toplamaya çıkıyorum. Marketlerde tarihi geçmişürünleri atıyorlar onunla geçiniyoruz Allah’ıma bin şükür. Maddi düşüncemiz var, bir de biraz borcumuz var. Ne yapacağımışaşırdım. Bir de eşim bu hale geldi hiç çalışamaz zira her tarafı kırık platin koymuşlar. Bir daha çalışamaz eşim.
