GEÇİNEMEYEN ÜNİVERSİTE ÖĞRENCİLERİ: “ÖĞÜN ATLAYARAK YAŞIYORUZ”
Ekonomik kriz ve geçim derdi nedeniyle okuldan daha çok işe gitmek zorunda kalan üniversite öğrencileri, başta kiraları olmak üzere, temel muhtaçlıklarını karşılayamaz noktaya geldi.
Eskişehir Osmangazi Üniversitesi Özel Eğitim Öğretmenliği 3’üncü sınıf öğrencisi Berfin Balsak, birçok öğrencinin öğün atlayarak yaşadığını söyledi.
Kendisinin de haftanın 6 günü işe gitmek zorunda olduğunu belirten üniversite öğrencisi Berfin Balsak, çalıştığı için derslerine de gerektiği kadar vakit ayıramadığını tabir etti.
Eskişehir’de Anadolu Üniversitesi Fotoğraf Öğretmenliği 3’üncü sınıf öğrencisi Büşra Demir ise bütçesine uygun bir mesken bulamadığı için her gün farklı bir arkadaşının konutunda kalmaya başladığını söyledi.
“KYK YURTLARI KÂFİ DEĞİL”
Üniversite öğrencisi Büşra Demir yaşadıkları meşakkatlere dair şunları söyledi:
“Ben aslında birkaç ay öncesine kadar yurtta barınmaya çalışıyordum fakat yemekleri vs şikâyet ettiğim için yurt idaresi tarafından tekraren uyarıldım. Şu an yurtta kalmıyorum. Geçtiğimiz günlerde kağıt geldi. Yurtlarla alakalı şunları söyleyebilirim: Şu an her 100 öğrenciden yalnızca 8’i KYK yurtlarında kalabiliyor. Ancak buna karşın yurtlarda 5 kişi kalıyorduk. Bizim odalarımız 4 kişilik odalardı. Bunların sayısı daima artıyor. Geç girdiğimizde birden fazla yönetici sorun ediyor. Lakin erkek yurtlarında bu türlü sorunlar olmuyor. KYK yurtları kâfi değil. Türkiye’de 800 tane KYK yurdu var. Daima ‘yurtların kapasitesini artırdık, şu kadar öğrenciyi yurtlarda barındırıyoruz’ halinde açıklamalar yapılıyor lakin biz hani fazladan yurt yapılmak yerine bir odaya 6, 7, 8 kişi bazen 12 kişi sığdırmaya çalışıyorlar. Bu da bizim imkanlarımızı daraltıyor. Hijyenik şartlar çok berbat.
“STÜDYO DAİRELERİN KİRALARI BİLE 8 BİN LİRADAN BAŞLIYOR”
Şu an yurtta kalmıyorum. Hem ekonomik olarak benim bütçemi çok fazla zorladı. Ben şu an konut bulmaya çalışıyorum. Arkadaşlarımda kalıyorum. Şu an kalacak yerim de yok. Bu türlü giderse sokakta kalacağım. Zira mesken arkadaşlarım da konut sahipleriyle davalık oluyorlar daima. Onu çözmeye çalışıyorlar. Genelde onlar da konuttan atılıyor. Bu türlü meseleler da var. Şu an en makus 20-30 yıllık binalar, 1+1 bile değil stüdyo daireler bile 8-10 bin lira kiraları üniversitelerin olduğu yerlerde. Ben ucuza bir yer bulmaya çalışsam dağın başında olacak. Okula nasıl ulaşacağım? Bu türlü sorunlarım de var. Bunları nasıl çözeceğim ben de hiç bilmiyorum.”
“BİRÇOĞUMUZ ÖĞÜN ATLAYARAK YAŞIYORUZ”
Üniversite öğrencisi Berfin Balsak ise şunları söyledi:
“Biz aslında mecburiyetten konutta kalan kesim oluyoruz. 100 bireyden 8’ine yurt çıkıyor. Apartlara gittiğimizde bizden yıllık fiyat isteniyor. Çok toplu bir para isteniyor yüksek ölçülerde. Biz de mecburen meskende kalıyoruz. Fakat meskende de şöyle bir külfet yaşıyoruz: Her kontrat yenilemek istediğimiz vakit konut sahipleri yasaya uygun olmayan artırımlar yapmak istiyor. Bu artırımı bizden göremediği vakit da baskıyla, mobbingle, tehditle bizi meskenden çıkarmaya çalışıyorlar ya da kontrata uymayan hususlar öne sürüyorlar. Bizim mesken kiramız geçen sene 4 bin liraydı. Konut sahibimiz bir anda 10 bin liraya çıkardı kirayı. Şayet bu kirayı karşılamazsak bizi konuttan çıkarıp kendisinin o konutta yaşayacağını söyledi. Yalnızca kirayla da kalmıyor. Biz kirayı aslında çok yüksek ölçüde para ödüyoruz. Bir çoğumuzun ailesi esasen emekçi. Memur da olsa onlar bile zar güç geçinirken bize gönderecekleri maddi imkanlar kısıtlı. Artık istikrarlı beslenemiyoruz. Kâfi beslenemiyoruz. Et, tavuk yemek artık bizim için çok büyük bir lüks. Onun dışında zerzevat yemekleri bile bizim bütçemizi o kadar zorluyor ki birçoğumuz öğün atlayarak yaşıyoruz. Günde 1 öğün yiyerek, 2 öğün yiyerek ki bu da genelde makarna, çorba üzere en asgarî ne yiyebiliriz diye düşünüyoruz.
“KORKUDAN DOĞAL GAZI AÇAMIYORUZ”
Faturalara devamlı artırım geliyor. Doğal gazı açamıyoruz birçoğumuz gelecek faturadan korktuğumuz için. Hijyen materyallerimizi karşılayamıyoruz. Bunun üzere ekonomik olarak büyük bir dert yaşıyoruz. En ucuz bulabildiğimiz konutlar bile çok uzak yerlerde, çok makûs yerlerde. Çok berbat binalarda. Ki onlar bile olağan bütçenin çok üstünde kiraları oluyor. Bilhassa Türkiye bazında öğrencilerin ağır olduğu kentlerde şu an çok fazla artırımlar yapılıyor. Birçoğu arkadaşım bu yüzden konut bulamıyor. Diğerlerinin konutunda kalıyor. Ya da apartlara gitmek zorunda kalıyorlar ki onlar da tıpkı biçimde çok kıymetli oluyor. 2+1 bir meskende 5 kişi kalan arkadaşlarım var ya da 6 kişi. Bir odayı iki kişi paylaşmak zorunda olan, hiçbir ortak alanı olmayan buna karşın kiramızı çok fazla zorlayan konutlarda kalıyoruz şu anda. Konutlarımızın hiçbiri konforlu değil.
“HAFTADA 6 GÜN ÇALIŞMAK ZORUNDAYIM”
Okulu bırakan arkadaşlarımız oluyor. Okulu donduran arkadaşlarımız oluyor. Zira burada barınamıyorlar. Ya da okulunu dondurup çalışmak zorunda kalanlar, okula devam etse bile hiçbir randıman alamayan arkadaşlarımız oluyor. Ki bunlardan biri de ben oluyorum. Zira haftada 6 gün çalışmak zorundayım. Bunun için birçok dersime gidemiyorum. Okula vakit ayıramıyorum. Zira okuldan çıkar çıkmaz ya da öteki türlü işe gitmek zorunda kalıyorum. Meskene gittiğimiz saat çok geç bir saat oluyor.”
