Ertuğrul Özkök | Zamanın Ruhu
Pazar akşamı, futbol tutkunları için adeta bir “Nirvana gecesi” yaşandı. İngiltere’de FA Cup çeyrek finalinde Liverpool ile Manchester United karşı karşıya geldi. Bu karşılaşma, Trabzonspor ile Fenerbahçe arasındaki rekabete benzer bir atmosferde geçti. Aynı akşam, İtalya’da Inter ile Napoli arasındaki mücadele de büyük ilgi gördü. Milan ve Napoli arasındaki ezeli rekabet, İtalyan Birliği’nin kurulmasından önce başlayan tarihi bir mirası yansıtıyor.
Aynı gün, Atletico Madrid ile Barcelona arasındaki mücadele de futbolseverler tarafından heyecanla takip edildi. Madrid’in iki büyük takımı arasındaki çekişme, Avrupa Şampiyonlar Ligi’ne katılma mücadelesini de içeriyor. Türkiye’de ise Trabzonspor ile Fenerbahçe arasındaki maç büyük ilgi gördü. Akdeniz ülkeleri İtalya ve İspanya’da olduğu gibi, Türkiye’deki futbolseverler de ateşli bir şekilde takımlarını destekledi.
Ancak maçların sonucunda farklı tablolar ortaya çıktı. İspanya’da Barcelona, kendi sahasında Madrid’e üstünlük sağlarken, sahada herhangi bir olumsuzluk yaşanmadı. Ancak aynı saatlerde Trabzon’da maç sonrası olaylar başladı. Seyirciler sahaya girerken futbolcular kendilerini savunmaya çalıştı. Bu durum, bazıları için 20. yüzyılda İngiltere’de yaşanan holigan olaylarını hatırlattı.
TV haber yöneticileri bu olayları yakından takip etmeliydi. Ancak görünen o ki, haber kanallarında yaşanan karmaşa yüzünden olaylar doğru şekilde yansıtılamadı. İktidar yanlısı ve muhalefet yanlısı kafa kutuları, Gökhan Zan olayına odaklandı ve gerçek gelişmeler arka planda kaldı. Bu durum, Türk televizyon haberciliğinin 17 Mart gecesinde yaşadığı faciayı daha da derinleştirdi.
Ertesi sabah, kanallarda beklenmedik bir dönüş yaşandı. İktidar kanallarında Gökhan Zan olayına dair detaylar yer almadı ve konu gündemden düştü. Ancak Trabzon’daki olaylar, Fenerbahçe Başkanı Ali Koç’un açıklamalarıyla geniş yankı buldu. Haber kanallarının bu olayları doğru şekilde aktarması gerektiği halde, programlar vuvuzela seslerine dönüşerek izleyicileri yanıltmaktan öteye gitmedi.
Bu durum, Türk televizyon haberciliğinin geldiği noktayı gözler önüne serdi. İktidara ve muhalefete hizmet eden kafa kutuları, gerçek gelişmeleri yansıtmaktan uzaklaşarak seyircileri yanlış yönlendirdi. Haber kanallarının patronlarına seslenmek gerekirse, bağımsız haber sitelerinin yöneticilerinden örnek almalı ve izleyicilerin gerçekten ilgilendiği konuları öne çıkarmalıdır. Artık ekranları sadece siyasi polemiklerle değil, gerçek toplumsal meselelerle doldurmalıdır.
