Şu epey düşünceli günlerde gündemin ağır meseleleriyle boğuşurken o kadar âlâ oldu ki müzikle baş başa kalmak. Ayşin Kiremitçi ile Burcu Durukan’ın Salı akşamı Kadıköy Yeldeğirmeni Sanat’ta gerçekleştirdikleri klasik konser formatından uzak ancak fevkalâde keyifli icraalarından büyük zevk aldım. Ayşin Kiremitçi’nin davet ettiği bir öteki konserine gidemediğim için de çok hayıflandım, doğrusu.
Londra’da yaşadığım yıllarda, İngilizlerin sahiden gurur duydukları Barbican Kültür Merkezi’ndeki klasik müzik konserlerini kaçırmazdım. Öğrenci indiriminden, yetişkin fiyatı ödediğim vakte kadar uzun bir periyodu kapsar bu gidişlerim. Klasik müziğe ait her ne biliyorsam, Türkiye’de uzun yıllar boyunca çıkan, Panayot Abacı’nın, küçük ebatlardaki mükemmel mecmuası Orkestra’ya borcluyumdur bunu. Klasik müziğin kıymetli kesimlerinin hikayesinden, büyük sanatkarların hayatına kadar ne varsa okur, notlar çıkarırdım Orkstra’dan. Yani klasik müzikle muhabbetim eskidir. Londra’da, inanılmaz bir müzik mecmuası olan Melody Maker’ın da müptelasıydım, her cins müziğin haberi, yazısı olurdu bu mecmuada.
Ayşin Kiremitçi ile Burcu Durukan’ın konseri bana eski günlerimi anımsattı. Uzun vakittir gidemiyorum bu tıp etkinliklere zira. O nedenle âlâ geldi dedim esasen. Obuada Kiremitçi, piyanoda da Durukan izleyenlere aslında stand up tadında bir klasik müzik gösterisi sundular o akşam. Açıklamalı bir performans da denebilir pekala. Kiremitçi, klasik müzikteki enstrümanların hikayelerinden tutun, perde ardında sanatkarların hallerine kadar güzel bilgiler paylaştı bizimle. Ceddinin bizim zurna olduğunu belirttiği obuanın Fransızca’da tam 32 harfle yazıldığını bilmezdim örneğin. Alkışlarken yalnızca erkeklere “bravo” deneceğini, bayanlara “brava”, ikiden fazla olan sanatçı topluluğuna da “bravi” dendiğini öğrenmek de uygun oldu.
Kiremitçi bir obua sanatkarı. Birebir vakitte İstanbul Üniversitesi Devlet Konservatuvarı’nda tabip öğretim üyesi. Avrupa dahil dünyanın çeşitli ülkelerinde konserler vermiş genç bir sanatçı. Borusan İstanbul Filarmoni Orkestrası’nda (BİFO) yer alıyor. Bir özelliği de birtakım yapıtların Türkiye’deki birinci seslendirmelerini yapması.
Kiremitçi’ye piyanoda eşlik eden Burcu Durukan da Mimar Sinan Üniversitesi Devlet Konservatuvarı Piyano Kısmı mezunu. Viyana Müzik ve Şov Sanatları Üniversitesi’nde ‘Elementer Müzik Pedagojisi’ eğitimi de almış. Marmara Üniversitesi Hoş Sanatlar Fakültesi’nde öğretim vazifelisi olarak kulak eğitimi, teori, tahlil, armoni, enstrüman pedagojisi dersleri vermiş. Harikulade bir ikili. Gecenin süper oluşu olağan yani.
Obua nasıl bir enstrümandır bilmem lakin güç olmalı. Biraz da hakkı yenmiş üzere güya. Yarı Fransız, yarı Amerikan Marcel Tabuteu, Amerikan obua çalma ekolünün kurucusudur. O bile insafsız davranır bu hoş alete. “Kırk yıldır obua çalıyorum, hala ne çıkacağını asla bilemiyorum. Bu daima bir telaş. Lakin tahminen de bu yeterli bir şey, kendimi sıkmaya hiç vaktim olmuyor” der. Tahminen de övüyordur da ben anlamamış olabilirim bu ortada, söyleyeyim.
Ben çok severim obuayı. Klasik bir modül değildir, bir sinema müziğidir ancak İtalyan bestekar Ennio Morricone’nin Gabriel’s Oboe’sına bayılırım örneğin. Bilhassa başlangıç kısmı harika hoştur. Fırsatım olsaydı Ayşin’den biraz olsun çalmasını isterdim. Dileyen Youtube’dan dinleyebilir parçayı. Beğenilmemesine imkan yok. Fazla duygusal hale sokuyor dinleyeni. Ayşin, bizim Hababam Sınıfı’mızın o kulağımıza yerleşmiş muazzam müziğinin obuayla çalındığını söylediğinde, neden her duyduğumuzda hüzünlendiğimi anladım.
“Hayatta geç kalmak diye bir şey yoktur” diyenlere inanmayı çok istemişimdir lakin, geç kalmak diye bir şey var sahiden de. Bir orta çelloya merak saldım, öğrenebilir miyim diye, olmadı. Virtüöz olacak halim yoktu olağan, kendime yetsin istemiştim. Hala içimde yaradır.
Ayşin sayesinde bir defa daha obuanın da piyanonun da tadına vardım. Daha sık yapmalıyım bunu. Radyodan dinlemeyle yetinmemeliyim. Neyse ki Ayşin Kiremitçi’nin öbür konserleri de olacak, gideceğim olağan. 10 Şubat 2024’de yeniden Yeldeğirmeni Sanat’da, 27 Mayıs 2024’de de Süreyya Opera House’da olacak konserleri.
Böyle bir laf etmemiştir bana kalırsa lakin kimi kaynaklar ısrarla söylemiştir diyor; büyük Oscar Wilde’a obuadan kelam ettiklerine reaksiyonu “Obua da neyin nesi?” demek olmuş.
Bugün “o da neyin nesi” diyecek kişi pek yoktur doğal lakin ola ki bilmeyen vardır, kesinlikle Ayşin’i gidip izlemelerini öneririm.
Bana geldiği üzere onlara da düzgün gelecek.
Hem operada neden bağırıldığını, şefin sopasının neden kısa olduğunu öğrenir, ne vakit alkışlamamız gerektiğini anımsamış da olurlar.
